Gerçekten uzun bir yolculukdu. Akşam saat 10:30 da başlayan ve sabah saat 7:30 da biten yolculuğumuz bir taraftan rahat ama bir taraftan da bir o kadar yorucuydu. Otobüs yolculuklarını oldum olası sevmem zaten. Hele hele gece yolculuklarından nefret ederim. Neden mi? nedeni gayet açık bana göre. Öncelikle hakim olamadığım bir karanlık içerisinde yolculuk yapıyor olmakdan rahatsızlık duyarım. Üstelik yolları da hiç bilmiyorsam. Onun dışında birde işin insani tarafını düşünür şoförün hiç uykusuz onca yolu nasıl gidebildiğine anlam vermekte zorlanırım. Çünkü ne kadar gündüz uykusu uyursa uyusun insan gece uykusunu almak ister gibi gelir bana. Yani işin tehlikeli yanını düşünürüm.
Yanımda bir genç kız oturuyordu. Nasıl mışıl mışıl uyudu size anlatamam. Kulağına kulaklıkları taktı ve yol boyunca mışıl mışıl uyudu. İşte böyle olabiliyorsa insan ne ala ama aksi durumda, yani benim gibi bir durumda çok zor bir yolculuk geçiriyor insan. Yolculuğun ardından sabah indikten sonra otobüsün şehir içi servisine bindik ve servisle ablamın evinin önüne kadar gittik. Herkes bizi görünce şaşırdı tabii. Doğal olarak. Sabah kahvaltımızı neşe içerisinde hazırladık ve yaptık, daha doğrusu hazırladılar ve biz yaptık. Ardından evde kardeşlerin her zamanki muhabbeti girdi devreye ve anlaşanlar, anlaşmayanlar, çocuklar vs. Aslında tüm ailenin birlikte olması bir taraftan çok güzel, bir taraftan da tuhaf oluyor. Özellikle bizim gibi kalabalık aileler için düşünecek olursak. Her kafadan bir ses, her kişiden bir nefes çıkıyor. Neyse ki Allah herkesi her zaman böylesine iyi ve mutlu günlerde bir araya getirsin diliyorum.
Bugünlük bu kadar, yarın tekrar görüşmekdileğiyle.
http://www.Europey.com editörü
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder